Mistrzostwa Czech Enduro Hrabenov u Šumperka 14/15.07.2012

Zgodnie z planem wyruszyliśmy na kolejną eliminację Mistrzostw  Czech w enduro. Plan był ambitny, Patka miała po raz pierwszy ukończyć zawody i być sklasyfikowana chociaż jednego dnia  a ja chciałem bez spóźnień w równym tempie pojechać na miarę swoich możliwości. Wiedzieliśmy , że nie będzie łatwo, w dwóch poprzednich eliminacjach na które się wybraliśmy trasa zawodów okazała się za trudna a przygotowanie do zawodów nie wystarczające. Tym razem klasa kobiet w której startowała Patka miała do pokonania każdego dnia dwa razy po 55 km. trasy, w którą były wpisane dwie próby enduro i cross. Sama dojazdówka miała tym razem zdecydowanie szybszy charakter, trzeba było się mocno koncentrować żeby nie popełnić błędu i nie wylecieć z trasy. Mnóstwo kamieni, korzeni i wąskich pokręconych ścieżek dawało się mocno we znaki zawodnikom. Próba enduro zlokalizowana na zboczu trawiastej góry miała około 4 km. długości, naszpikowana szykanami w postaci ciasnych koleistych zakrętów i krótkich prostych predysponowała zawodników o dużych umiejętnościach technicznych. Próba nazwana cross testem miała mało wspólnego z motocrossem, bardziej pasowało by określenie próba extrem. Składała się z dwóch części, pierwsza to klasyczna ścieżka enduro, mnóstwo kamieni i kolein przechodziła w drugą część naszpikowaną elementami extrem.

Po raz kolejny przekonaliśmy się że w Czechach nie brakuje fachowców do przygotowania profesjonalnych i bardzo ciekawych zawodów enduro. Co do startu Patki to można powiedzieć że zdała egzamin celująco, po raz pierwszy widziałem ją tak mocno zdeterminowaną i z koncentrowaną. Jechała jak z nut, nie popełniała żadnych błędów a swoją konsekwencją  i ambitną jazdą wywalczyła każdego dnia drugie miejsce w klasie kobiet. Doskonale radziła sobie na dojazdówkach i mimo zmęczenia nie odpuściła świetnego tępa do końca zawodów. Najbardziej bałem się o jej przejazd przez elementy extrem na cross teście, w normalnych warunkach Patka unika jazdy po takich przeszkodach. Tu okazało się że stanęła na wysokości zadania i miała bardzo czysty i szybki przejazd, a z rytmu nie wybiła jej nawet potwornie wyglądająca przewrotka po nie udanym  skoku na podwójnej hopie. Po udanych zawodach odebrała mnóstwo gratulacji od zawodników i organizatorów a pełni szczęścia dopełniły dwa puchary za drugie miejsca. Co do mojego startu to jestem zadowolony z pierwszego dnia, udało mi się wykonać plan i przejechać zawody równym i przyzwoitym tempem co dało mi 14 na 24 miejsce w klasie hobby, zaś drugiego dnia dopadła mnie dekoncentracja i pomyliłem czasy wjazdu na PKC co zaowocowało dużą ilością punktów karnych i w efekcie odległym miejscem w stawce. 

W  klasie mistrzowskiej wystartowali nasi dobrzy znajomi z Opola Andrzej Gruntowski, który zajął ósme i piąte miejsce (Puchar Czech kl.E2) i    Marcin Małek który zajął każdego dnia czwarte miejsce w kl.E2 (Mistrzostwa Czech). W generalnej klasyfikacji Marcin zajął doskonałe 6 miejsce!! Obydwóm serdecznie gratulujemy i dziękujemy za pomoc i cenne rady w trakcie zawodów. Po raz kolejny w charakterze kibica i fotoreportera doskonale spisał się Fly, Roman i Kuba.

link do fotek vervaracing.cz

- sobota

- niedziela

inne fotki 
fotki 1
fotki 2
i następne 15.07.2012

Moje wrażenia(PATKA)

Mieliśmy jechać większą ekipą tj. Łukasz OO, Roman i Kuba, Michał i Sebastian i my ale jak zwykle skład się skurczył. Szkoda, że problemy dnia codziennego często komplikują nam nasze motocyklowe plany. 

Nas te problemy też dotknęły i jak zwykle wszystko było na ostatnią chwilę, nie zdążyliśmy zobaczyć prób i to już w ogóle mnie stresowało i na dodatek zapisy były do 21 a my przyjechaliśmy około 20:30 !!!

Na miejscu byli już Marcin Małek i Andrzej Gruntowski, którzy po krótce opowiedzieli nam jakie są próby, dowiedziałam się, że jest extrem (masakra nie lubię i boję się extrem). Szybkie zapisy, oddanie motocykli i powrót do busa na nocleg :).

Jak zwykle pierwszą noc spędziliśmy bezsennie przewracając się z boku na bok. Na brak snu wpływał również padający deszcz, który dawał dużo do myślenia na temat trudów trasy.

Poranek przywitał nas ładną pogodą i nastroje nam się poprawiły. Czas do startu upłynął na przygotowaniach i przełykaniu na siłę śniadania. Dobrze, że Fly był z nami bo przynajmniej umiał nas rozbawić i oderwać na chwilę od stresujących myśli oraz kroił pyszne pomidorki i nas karmił :D

Cały czas myślałam czy uda mi się ukończyć chociaż jeden dzień byłoby to dla mnie wielkim sukcesem. Czas startu miałam o godz. 9:35 tym razem startowałam w trójce z dziewczynami. Maciek startował 5 minut po mnie więc cieszyłam się, że jak gdzieś utknę to mi pomoże!

Próba rozruchu przebiegła bez problemu i w moim czasie wyruszyłam na trasę rajdu. Całą dojazdówkę trzymałam się za Petrą (tempa Michaeli niestety nie wytrzymałam) chciałam za wszelką cenę dojechać na pierwszy PKC bez spóźnienia. Po pierwszych kilometrach okazało się, że trasa różni się charakterem od poprzednich zawodów. Mimo, że zawody rozgrywane były w górach to organizator tak skonfigurował trasę, że była nawet przyjemna.

Znalazły się trudne dla mnie odcinki ale cały czas w głowie miałam słowa Maćka, który zawsze powtarza mi: „trzymaj gaz”!!! i gdy tylko zaczęły się podjazdy z korzeniami i kamieniami mówiłam do siebie: „trzymaj gaz” albo „gazio ciągnij mnie i proszę nie rzucaj się na boki” :D i wciągałam się nawet na 3-biegu i prawie na pełnym ogniu :). Chyba oprócz odrobiny szczęścia, świetnego motocykla jaki jest mój Gas Gas-io w równej jeździe pomogło mi uczestnictwo w poprzednich zawodach, mimo porażek jakie poniosłam szkoła jazdy jaką wyniosłam z tych zawodów pozwoliła mi na przyzwoitą jazdę i rywalizację z dziewczynami!Sama byłam w szoku, że potrafię dotrzymać tempa dziewczynom. Po dojechaniu na pierwszy PKC, przed próbą enduro okazało się, że mam jeszcze parę minut zapasu. Wciągnęłam turbo doładowanie o smaku pomarańczy i koncentrowałam się nad startem do próby enduro (pierwsza nie mierzona), wiedziałam, że próba jest bardzo techniczna – dużo zakrętów, przejazdów przez wąwozy, kamienie i korzenie ale liczyłam na to , że poradzę sobie i dojadę do mety próby. Zapaliło się zielone i wystrzeliłam jak z procy – długa prosta pozwalała na odkręcenie gazu, za nią ostry zakręt w lewo, prosta, zakręt itd. Cały czas starałam się balansować na pograniczu moich możliwości, trzymałam manetkę gazu najmocniej odkręconą jak się dało (oczywiście nie do końca :) ). Przed pierwszym rowem dogoniłam moją rywalkę Petrę, która startowała przede mną i tak się podekscytowałam, że zamiast przejechać płynnie rów, to wystrzeliłam z niego jak z procy! Skończyło się przewrotką i mozolnym odpalaniem. Dojechałam do końca próby i od razu pojechałam dalej na trasę. Następna dojazdówka była najdłuższą jej limit czasowy wynosił 55 minut. Czas ten zleciał mi bardzo szybko, organizatorzy zadbali żeby uczestnicy rajdu nie nudzili się na trasie i nie były to atrakcje widokowe (może takie były ale trudy trasy nie pozwalały na dekoncentrację i oglądanie krajobrazów). Trasa momentami była bardzo szybka, długie podjazdy i zjazdy najeżone kamieniami i korzeniami przeplatane były odcinkami dróg szutrowych na których co lepsi zawodnicy odkręcali gaz do końca. Wreszcie dotarłam do PKC nr 2 przed próbą cross. Mimo, że zmieściłam się w czasie to nie udało mi się na czas przepchać w kolejce do PKC i złapałam 1min spóźnienia, trochę się podłamałam, że zniweluje to moją przewagą nad Petrą ale jak się później okazało strata ta nie wpłynęła na końcowy wynik.

Próby crossowej nie zdążyłam przejść przed zawodami, wiedziałam tylko że jest odcinek extreme. Zapaliło się zielone światełko i ruszyłam na próbę, w sumie nie miała ona nic wspólnego z crossem, bo były kamienie, wąskie ścieżki, błoto i moje znienawidzone koleiny (nie umiem jechać w koleinie – macham nogami jak pajac!) Po odcinku endurowym zaczęły się elementy extreme i tak naprawdę to nie pamiętam jak je przejechałam, po prostu robiłam to instynktownie starając się wyłączyć strach i udało się nie zaliczyłam ani jednej przewrotki i czas na próbie miałam przyzwoity.

Po próbie cross była jeszcze 24min dojazdówka do padocku gdzie nastąpiło szybkie tankowanie, krótka wymiana wrażeń z MaćkiemB, który akurat tez tankował i ruszyłam do drugiego okrążenia. Drugie kółko jechałam już pewniej i samotnie. Trasę już znałam i wiedziałam czego się spodziewać, czułam się panem własnego losu :). Dojechałam na próbę enduro jeszcze z większym zapasem czasowym tym razem próba enduro była już mierzona i starałam się jechać bez błędów – udało się bez przewrotki. Dojechałam do końca i znów pojechałam dalej na kolejny odcinek trasy. Tu dogonił mnie Maciek i jak upewnił się, że sobie w miarę radzę pojechał dalej swoim tempem a ja w tym czasie zestresowana, że już nie jedzie za mną utknęłam na podjeździe :D. Dobrze, ze przypięłam sobie zegarek na moto to wiedziałam jaki mam czas i ile mi zostało do dojechania do PKC 2. Na drugiej próbie crossowej trochę mnie poniosło, na podwójnej hopie, o której myślałam, ze jest pojedynczą (zapomniałam, że tak tam było) podbudowana dopingiem kibiców odkręciłam mocno gaz chcąc wykonać efektowny skok, kiedy oderwałam się od ziemi moim oczom ukazała się kolejna hopa, której nie planowałam w moim locie! W myślach miałam: "kurde już po nadgarstkach" i odjęłam gaz. Efekt był taki, że uderzyłam przednim kołem w przeciwstok nóżki poleciały mi do góry i naśladując supermena wykonałam lot koszący (patrz rysunek)

:D na szczęście nic mi się nie stało otrzepałam się, kibice podnieśli i odpalili mi motor, i ruszyłam trochę roztrzęsiona na dalsza część trasy. Ten wyczyn przypłaciłam sporą stratą czasu na próbie, na szczęście ta strata też nie wpłynęła na końcowy wynik. Trochę poobijania dojechałam do mety!! Nie mogłam uwierzyć, że ukończyłam cały dzień zawodów, wiedziałam że będzie puchar ale nie sądziłam, że za 2 miejsce :D – jupi!!! Pominę opis drugiego dnia ponieważ nie wydarzyło się w nim nic nadzwyczajnego pomijając fakt, że udało mi się powtórzyć wynik z pierwszego dnia. To niesamowite uczucie ukończyć dwa dni takich zawodów. Jestem bardzo szczęśliwa i ciągle nie dowierzam, że mi się udało!!!

Nie mogę się doczekać następnych zawodów!!

Dzięki Fly, Romanie i Kubo za doping i wsparcie i fotki!!